Rynek bielski stanowi od początków dziejów miasta centrum administracyjno-gospodarcze. Jego rozmiar, układ, podobnie jak przyległych uliczek oraz bloków zabudowy, odnosi się do pierwotnych układów rozmierzeń lokacyjnych miasta na przełomie XIII i XIV wieku. Znajdowały się tu najważniejsze budowle miasta - ratusz (siedziba władz miejskich - burmistrza i rajców), waga miejska oraz ławy kupieckie, a także studnia i pręgierz. Niestety reliktów najstarszej, średniowiecznej infrastruktury rynku nie udało się odkryć, co zapewne jest wynikiem późniejszych XVI-wiecznych prac deniwelacyjnych. Jedynym obiektem, na którego szczątkowe pozostałości natknięto się w centralnej partii rynku, był średniowieczny ratusz. Pozostałe odkryte obiekty związane z okresem nowożytnym to: budynek w zachodniej części rynku interpretowany jako waga miejska, w partii centralnej drewniany zbiornik z XVI stulecia oraz studnia z kamienną cembrowiną z wieku XVII. W trakcie badań archeologicznych udało się również odsłonić relikty podziemnej partii XVIII-wiecznego rezerwuaru wodnego oraz pozostałości dawnego, drewnianego wodociągu miejskiego.
Rynek bielski stanowi od początków dziejów miasta centrum administracyjno-gospodarcze. Jego rozmiar, układ, podobnie jak przyległych uliczek oraz bloków zabudowy, odnosi się do pierwotnych układów rozmierzeń lokacyjnych miasta na przełomie XIII i XIV wieku. Znajdowały się tu najważniejsze budowle miasta - ratusz (siedziba władz miejskich - burmistrza i rajców), waga miejska oraz ławy kupieckie, a także studnia i pręgierz. Niestety reliktów najstarszej, średniowiecznej infrastruktury rynku nie udało się odkryć, co zapewne jest wynikiem późniejszych XVI-wiecznych prac deniwelacyjnych. Jedynym obiektem, na którego szczątkowe pozostałości natknięto się w centralnej partii rynku, był średniowieczny ratusz. Pozostałe odkryte obiekty związane z okresem nowożytnym to: budynek w zachodniej części rynku interpretowany jako waga miejska, w partii centralnej drewniany zbiornik z XVI stulecia oraz studnia z kamienną cembrowiną z wieku XVII. W trakcie badań archeologicznych udało się również odsłonić relikty podziemnej partii XVIII-wiecznego rezerwuaru wodnego oraz pozostałości dawnego, drewnianego wodociągu miejskiego.